Vrijdag hadden we het Thanksgiving diner bij Arnoud en Yolanda. We hadden ons voorgerecht al eerder uitgeprobeerd, dus het was eigenlijk lekker relaxt. We hebben 's ochtends alles klaargemaakt, zodat we 's middags nog lekker buiten konden zitten. Het was nog zalig weer. Over de 20 graden in de zon. Echt super! We werden om 5 uur verwacht bij Arnoud en Yolanda. we waren netjes op tijd, want we waren de eerste gasten. Niet lang na ons kwam de rest. Yo had de tafel weer schitterend gedekt. 
Helemaal in stijl. We begonnen in de keuken met champagne en aardbeien die in chocolade waren gedoopt. Op de één of andere reden, staan we op zo'n avond vaak in de keuken. Maar wat maakt het uit, het was gezellig zo. We waren met 10 volwassenen en 6 kinderen. Myrthe en Dennis hadden het eten van de kinderen voor hun rekening genomen. Die konden gelijk aan de slag, want ze hadden al honger. Ze had lasagna gemaakt. Ook kregen ze nog een toetje na. Ondertussen waren wij al begonnen met het voorgerecht. We hadden een zalmbonbon gemaakt, gevuld met een zalmmousse. Naast de zalmmousse lag er op het bord ook nog wat uitjes die ik de dag ervoor in witte wijn azijn en suiker had gelegd. Dit gaat erg goed met zalm. Alles was goed voorbereid en we moesten alleen nog de borden opmaken. Het resultaat mocht er zijn.
Het zag er mooi uit. De wijn die we erbij hadden gekocht werd geopend en we konden aan tafel. Gelukkig viel ons voorgerecht goed in de smaak. Iedereen vond het erg lekker. Gelukkig maar. Het was inmiddels ook tijd om de kalkoen uit de oven te halen en deze te bedekken met folie. Zo kon de kalkoen nog een beetje nagaren. Na het voorgerecht begon Nicole aan haar soep. Ze had een heldere bouillon met cantharellen gemaakt. Ook zij had haar huiswerk gedaan en ze hoefde het alleen nog maar op de warmen. Het was een heerlijk licht soepje die ik zeker nog eens ga 
klaarmaken. Ondertussen zaten we gezellig te kletsen met elkaar. De sfeer zat er goed in. Nadat iedereen zijn/haar soep op had gingen Arnoud en Yolanda de keuken in. Samen met Dennis en John volgden wij ze naar de keuken. Het moment was daar. Arnoud ging de kalkoen snijden. Dennis en John keken over zijn schouder mee. Volgend jaar zal één van de twee de kalkoen moeten gaan aansnijden, want Arnoud en Yolanda vertrekken volgend jaar zomer weer terug naar Nederland. Arnoud gaf ondertussen ook nog tips en zo werd de kalkoen langzaam ontleed.
klaarmaken. Ondertussen zaten we gezellig te kletsen met elkaar. De sfeer zat er goed in. Nadat iedereen zijn/haar soep op had gingen Arnoud en Yolanda de keuken in. Samen met Dennis en John volgden wij ze naar de keuken. Het moment was daar. Arnoud ging de kalkoen snijden. Dennis en John keken over zijn schouder mee. Volgend jaar zal één van de twee de kalkoen moeten gaan aansnijden, want Arnoud en Yolanda vertrekken volgend jaar zomer weer terug naar Nederland. Arnoud gaf ondertussen ook nog tips en zo werd de kalkoen langzaam ontleed. Yo was ook druk in de weer. Stoofpeertjes, spruiten uit de oven, aardappeltjes met rozemarijn en knoflook.... Het rook erg lekker
in de keuken. We dronken bij het hoofdgerecht een heerlijke rode wijn. Nou ja, ik maar een beetje, want ik was de bob voor die avond. Voordat we aan het hoofdgerecht begonnen, gaf Yo nog een speech. Bij Thanksgiving moet je tenslotte stilstaan bij de dingen waar je dankbaar voor bent. Ze droeg het diner op aan de onlangs overleden moeder van Arnoud en we hebben op die mooie woorden een toast uitgebracht. Daarna begonnen we aan het hoofdgerecht. De kalkoen was weer perfect klaargemaakt en smaakte voortreffelijk. Iedereen genoot van het lekkere eten, de wijn en elkaars gezelschap. Tussen elke gang zat een kleine pauze. Dat was maar goed ook, want we waren nog niet klaar. Het was nu de beurt aan Han en Tine. Tine had een vruchtentaart gemaakt. De bodem was schuimgebak, daarop 
kwam slagroom en daar bovenop weer verse vruchten. Een dessertwijn kon niet uitblijven. Heerlijk zeg. Na het dessert had Nicole nog voor een kaasplankje gezorgd. Ik zat ondertussen al aardig vol. Ik heb bewust overal maar een beetje van genomen. Na het kaasplankje was het tijd voor koffie. Het was al wat later op de avond, dus Nicole en Michel gingen met de kids naar huis en ook Han en Tine gingen niet veel later weg. We bleven over met Myrthe en Dennis en Arnoud en Yolanda. Bij de koffie werd nog een likeurtje geschonken, die ik heel wijselijk maar heb overgeslagen. Ik moest tenslotte nog naar huis rijden. Maar Dennis, Yo en John konden er geen genoeg van krijgen. Port, Amaretto...ik heb volgens mij de glazen niet één moment leeg gezien. Het was nog erg gezellig en hoewel de vermoeidheid toenam, hebben we het nog tot half 3 volgehouden. We kunnen weer terugkijken op een zeer geslaagde Thanksgiving Dinner.
in de keuken. We dronken bij het hoofdgerecht een heerlijke rode wijn. Nou ja, ik maar een beetje, want ik was de bob voor die avond. Voordat we aan het hoofdgerecht begonnen, gaf Yo nog een speech. Bij Thanksgiving moet je tenslotte stilstaan bij de dingen waar je dankbaar voor bent. Ze droeg het diner op aan de onlangs overleden moeder van Arnoud en we hebben op die mooie woorden een toast uitgebracht. Daarna begonnen we aan het hoofdgerecht. De kalkoen was weer perfect klaargemaakt en smaakte voortreffelijk. Iedereen genoot van het lekkere eten, de wijn en elkaars gezelschap. Tussen elke gang zat een kleine pauze. Dat was maar goed ook, want we waren nog niet klaar. Het was nu de beurt aan Han en Tine. Tine had een vruchtentaart gemaakt. De bodem was schuimgebak, daarop 
kwam slagroom en daar bovenop weer verse vruchten. Een dessertwijn kon niet uitblijven. Heerlijk zeg. Na het dessert had Nicole nog voor een kaasplankje gezorgd. Ik zat ondertussen al aardig vol. Ik heb bewust overal maar een beetje van genomen. Na het kaasplankje was het tijd voor koffie. Het was al wat later op de avond, dus Nicole en Michel gingen met de kids naar huis en ook Han en Tine gingen niet veel later weg. We bleven over met Myrthe en Dennis en Arnoud en Yolanda. Bij de koffie werd nog een likeurtje geschonken, die ik heel wijselijk maar heb overgeslagen. Ik moest tenslotte nog naar huis rijden. Maar Dennis, Yo en John konden er geen genoeg van krijgen. Port, Amaretto...ik heb volgens mij de glazen niet één moment leeg gezien. Het was nog erg gezellig en hoewel de vermoeidheid toenam, hebben we het nog tot half 3 volgehouden. We kunnen weer terugkijken op een zeer geslaagde Thanksgiving Dinner. 
